De Bijbel is een verzameling geschriften die we op twee manieren kunnen lezen en interpreteren, te weten:

1) vanuit een vleselijk perspectief, waarin we ons laten leiden door het dualistische goed/kwaad-bewustzijn;
2) vanuit een geestelijke perspectief, waarin we ons laten leiden door het Christusbewustzijn, waarbinnen Christus alles en in allen is (Kolossenzen 3:11b).

De Bijbels, die wij heden ten dage tot onze beschikking hebben, zijn vertaald door mensen die de Bijbel vanuit het goed/kwaad perspectief lazen. Ik kan hier duidelijke voorbeelden van geven, maar daarover later meer.

Wat ik met deze blog wil laten zien is dat ons beeld van het verloop van de menselijke geschiedenis bepaald wordt door de manier waarop we de Bijbel lezen. Als we de Bijbel lezen vanuit het goed/kwaad-bewustzijn, dan zullen zonde, schuld, straf, oordeel en veroordeling de rode draad gaan vormen in onze theologie.

In grote lijnen ziet dit er als volgt uit: God heeft de schepping, inclusief de mens, volmaakt geschapen > de mens heeft zich door het kwaad laten verleiden en is in zonde gevallen > de schepping moet het daardoor ontgelden > God moet de mens wel straffen en oordelen voor zijn ongehoorzaamheid > de dood als straf op de zonde doet zijn intrede > God bedenkt een plan om tot herschepping te komen > Jezus draagt de straf die God eigenlijk aan de mensheid moest opleggen > de mens die goed doet (in Jezus gelooft), gaat in vrijheid uit > de mens die kwaad doet (door ongeloof), wordt alsnog voor eeuwig veroordeeld.

Het hele verhaal draait om schuld, straf en oordeel en komt kort samengevat neer op: schepping > zondeval > herschepping, waarbij de mens de grote boosdoener is.

Zodra we de Bijbel (en dan in de juiste vertaling!) gaan lezen vanuit het Christusbewustzijn dan komen we tot een heel ander paradigma. Het hele (zonde)val verhaal draait dan niet meer om goed en kwaad, maar gaat om een noodzakelijke ‘val’ in het bewustzijn van de mensheid. Zonder deze ‘val’ kon de mens zichzelf niet bewust worden als een individueel wezen, die een relatie met andere mensen kan aangaan. En dat is nu juist Gods bedoeling met de mensheid. Dat mensen in onderlinge harmonie uiteindelijk op een volmaakte wijze uitdrukking gaan gaan geven aan LIEFDE, Gods wezen. Dit kan alleen bereikt worden als mensen allereerst zichzelf als individu bewust worden en daarvoor is de ‘val’ in ons bewustzijn een noodzakelijk ‘kwaad’.

Het geestelijke zaad (Christus in ons, ons ware Zelf) moet eerst in de akker van ons natuurlijke/fysieke lichaam worden gezaaid, voordat het tot leven en bloei kan komen.

Er is dus in werkelijkheid geen sprake van een zondeval en een herschepping. Nee, we zitten nog steeds middenin het voortgaande scheppingsproces van de mens, hetgeen pas voltooid zal zijn als de gehele mensheid het Godsbewustzijn is binnengegaan; ofwel wanneer de gehele mensheid verheerlijkt is; een onvergankelijk lichaam heeft ontvangen. Pas dan is de schepping van de mens ‘naar Gods beeld en Gods gelijkenis’ voltooid.

God rekent niet met goed en kwaad, want in God is gans geen duisternis (1 Johannes 1:5). God ‘woont’ in een ontoegankelijk licht, waar de mens vanuit het goed/kwaad-bewustzijn geen toegang toe heeft. We zullen eerst vanuit het rijk der duisternis (goed/kwaad-bewustzijn) overgebracht moeten worden in het koninkrijk van het Licht (het Christusbewustzijn) voordat we het Godsbewustzijn (onze verheerlijking) kunnen binnengaan. God is in Christus de wereld met zichzelf aan het verzoenen, in verbinding aan het brengen.

Jezus van Nazareth heeft ons getoond hoe God de mens werkelijk bedoeld heeft. Hij is ons voorgegaan op de weg naar verlossing, vanuit onze ‘gevallen’ staat van het dualistische goed/kwaad-bewustzijn naar het Christusbewustzijn (wedergeboorte), hetgeen een onderpand vormt voor het binnengaan in het Godsbewustzijn (verheerlijking). Jezus roept ons op om ons te bekeren van een mind of flesh naar de mind of Christ. Doen we dat niet, dan zal de ‘val’ in ons bewustzijn die met onze geboorte (of misschien al bij de conceptie) is ingezet uiteindelijk uitmonden in de buitenste duisternis, de dood. Zodra we ons bekeren richting het koninkrijk van het Licht, komt het koninkrijk van God dichterbij. De eerste christenen werden niet voor niets ‘mensen van de weg’ of ‘volgers van de weg’ genoemd. Zij wandelden in de voetsporen van Jezus.

Geen herschepping, maar een scheppingsproces dat nog niet voltooid is. Om de voltooiing van de schepping mogelijk te maken, zullen we de Bijbel – en dan vooral het nieuwe testament – vanuit het perspectief van het Christusbewustzijn moeten gaan lezen en interpreteren. Alleen vanuit dat perspectief zullen we het ware evangelie (de blijde boodschap) gaan (her)ontdekken. Het evangelie van het koninkrijk dat als jonge wijn in nieuwe zakken geschonken gaat worden. Het is de beste wijn die voor het laatst bewaard is. Het bedekt of vergeeft niet onze zonden, maar het rekent volkomen af met de macht van de zonde, waardoor we werkelijk in vrijheid zullen gaan wandelen en als Zonen van God openbaar gaan worden.

Als er iets is waar de schepping met reikhalzend verlangen naar uitkijkt, dan is het wel het openbaar worden van de Zonen van God. De schepping zucht omdat ze onderworpen is aan de vergankelijkheid. Zodra wij mensen tot verheerlijking komen, onze bevrijding van de vergankelijkheid, zal ook de schepping uiteindelijk van haar vergankelijkheid bevrijd worden (Romeinen 8:20,21).

Wil jij openbaar worden als een Zoon van God? Om daarna zelf de jonge wijn in nieuwe zakken te gaan schenken? Het evangelie van het koninkrijk vanuit het perspectief van het Christusbewustzijn gaan verkondigen? Neem dan a.j.b. contact met mij op.

Lees alvast de volgende blog over de jonge wijn in nieuwe zakken.

Delen van dit bericht op social media wordt bijzonder op prijs gesteld!