Mijn naam is Peter Overduin. Ik kom uit een christelijk nest met nogal wat dominees in de familie. Op jonge leeftijd wist ik al dat ik net als mijn opa, twee van mijn overgrootvaders en een betovergrootvader ooit dominee zou willen worden.
Het liep allemaal iets anders …

Na de basisschool, MAVO en de MTS ging ik werken in de Elektrotechniek. Ik trouwde al op vrij jonge leeftijd en na zeven jaar hadden we drie kinderen. Huisje, boompje, beestje …

Na twaalf jaar in het bedrijfsleven gewerkt te hebben, kwam mijn verlangen om dominee te worden weer boven. Ik besloot om voor een interkerkelijke organisatie te gaan werken en om daarnaast in deeltijd HBO Godsdienst Pastoraal Werk (Theologie) te gaan studeren. Zo gezegd, zo gedaan. In deze periode (2001-2012) heb ik vooral missionair en diaconaal werk gedaan.

Inmiddels waren we als gezin vanuit een traditionele kerk, via een evangelische gemeente in een pinkstergemeente terecht gekomen. Dat bracht mijn droom om ‘dominee’ te worden dichterbij. Binnen de traditionele kerken is een universitaire opleiding vereist om dominee te worden. Binnen de evangelische setting is een HBO-opleiding op de meeste plekken meer dan voldoende.
Het liep echter opnieuw iets anders …

Als gevolg van allerlei theologische vragen die ik had en een grote dosis teleurstelling en verdriet raakte ik in 2013 mijn geloof volledig kwijt. Als God zou bestaan, dan zou hij volmaakte en onvoorwaardelijke liefde moeten zijn, maar dit kon ik niet langer meer rijmen met de christelijke dogma’s en de manier waarop christenen met elkaar omgaan. Dit duurde tot begin 2020. In deze tussenperiode, waarin ik het christelijke geloof achter mij had gelaten, ben ik volledig vrij gekomen van een angststoornis waar ik ruim 25 jaar mee te kampen heb gehad.  Ik begon een diepe rust en vrede te ervaren. Er vond genezing plaats van teleurstelling en verdriet uit het verleden. Ik begon eindelijk echt te leven. We genoten van elkaar, kregen drie kleinzonen en we voelden ons gezegend. En dat allemaal zonder kerk, christelijk geloof, Bijbel en gebed. Daar hielden we ons niet meer mee bezig. Het leven zonder het christelijke geloof beviel ons prima.
Toch liep het weer anders … 

Ondanks dat ik er niet naar op zoek was, kreeg ik door een bijzondere geestelijke ervaring in januari 2020 mijn geloof, roepingsbesef en passie voor het koninkrijk van God volledig terug. Het was alsof ik drie weken lang met mijn hoofd in de hemel liep. Ik begon Gods volmaakte en onvoorwaardelijke liefde dieper en sterker te ervaren dan voorheen. Ik kreeg tijdens deze periode antwoorden op de (theologische) vragen die ik had. Ik zag al de puzzelstukjes van mijn (geloofs)leven op zijn plek vallen, met als gevolg dat ik enthousiast en bijzonder hoopvol ben geworden over de wereld waarin we leven.   

Inmiddels heb ik Abraham gezien en heb ik een flinke dosis levenservaring en mensenkennis opgedaan, die in onze coachingspraktijk goed van pas komen. Ik geniet van de omgang met mensen en doe niets liever dan hen deelgenoot maken van de hoop die in mij leeft met als doel om mensen te zien transformeren van somber en pessimistisch naar hoopvol en optimistisch. Ik focus mij daarbij op verlichting van hun binnenwereld (bewustzijn), hetgeen onherroepelijk zijn uitwerking zal hebben op hoe men de buitenwereld waarneemt.