Jezus krijgt de vraag voorgeschoteld, wat nu de samenvatting van de wet is. Hij antwoord dan met de volgende woorden: “Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf“. (Matteüs 22:37-39)

Waar de meeste mensen overheen lezen, of in elk geval niet over nadenken, zijn twee woorden uit de laatste zin, t.w. “daaraan gelijk”. Jezus plaatst een ‘=’ teken tussen de twee geboden die hij noemt. Dat ziet er als volgt uit: God liefhebben is hetzelfde als je naasten liefhebben als jezelf. Wat zegt Jezus hiermee? Als je door het liefhebben van je naasten als jezelf God liefhebt, wie ben jij dan en wie zijn jouw naasten?

Je zou dit natuurlijk kunnen zien als een woordenspelletje van mij en daarbij van mening zijn dat Jezus het natuurlijk anders bedoeld heeft. Maar ho is even! Lees nog even verder als je dat denkt.

Paulus zou Paulus niet zijn als hij de woorden van Jezus niet figuurlijk opgegeten zou hebben. En wat schrijft Paulus aan de mensen in Galaten (5:13,14)? “Broeders en zusters, u bent geroepen om vrij te zijn. Misbruik die vrijheid niet om uw eigen verlangens te bevredigen, maar dien elkaar in liefde, want de hele wet is vervuld in één uitspraak: ‘Heb uw naaste lief als uzelf.’“.

Lees je dat goed? De hele wet wordt vervuld in één uitspraak, n.l. Heb uw naaste lief als uzelf! Voor Paulus was het zo klaar als een klontje dat de ’twee’ geboden die Jezus als de samenvatting van de wet zag, identiek zijn aan elkaar. Het gaat om één en dezelfde uitspraak!

Wanneer ik van mijzelf houdt en op dezelfde manier ook van mijn naaste houdt ben ik God aan het liefhebben. Wat is dan de enige conclusie die we kunnen trekken? Denk daar maar eens goed over na! 😘

#ChristusIsAllesEnInAllen (Kolossenzen 3:11b)