Is het jou wel eens opgevallen dat mensen liever aan symptoombestrijding doen in plaats van de wortel van problemen te willen aanpakken?

Dit fenomeen is overduidelijk te zien bij de aanpak van de corona-problemen door de overheid. Men probeert met man en macht nieuwe besmettingen te voorkomen door allerlei onmenselijke maatregelen, terwijl de oorzaak van het probleem niet wordt aangepakt. Waarom worden mensen niet opgeroepen om op hun gezondheid te letten, waardoor de kans op problemen na een besmetting minimaliseren? Gezond eten, goed bewegen, wat extra vitaminen. Het is allemaal niet zo ingewikkeld en met een stok achter de deur van het risico op een corona-besmetting zullen mensen echt wel bereid zijn om hier aan te werken. Maar dan moet men er wel op gewezen geworden. Vanuit de overheid gebeurt dit nul, komma, nul. Men kiest voor symptoombestrijding. Een gemiste kans! Het ergste is nog wel dat de genomen maatregelen ter bestrijding van de symptomen het probleem alleen maar groter maakt.

Ik las onlangs over een onderzoek naar de gevolgen van een maagverkleining bij mensen die te dik zijn geworden. Over symptoombestrijding gesproken (de uitzonderingen daargelaten). Uit het onderzoek blijkt dat tachtig procent van de uitgevoerde medische behandeling na verloop van tijd geen enkel effect blijkt te hebben. Oorzaak? Er wordt totaal niet gekeken naar hoe mensen hun levensstijl kunnen veranderen, waardoor men niet meer tot overgewicht komt. Uiteindelijk blijken mensen na een maagverkleining nog grotere problemen te hebben. Want, als een maagverkleining al niet werkt, schijnt alle hoop op een normaler postuur verkeken, waardoor men vaak nog dikker wordt dan voor de behandeling.

Er zijn nog genoeg andere voorbeelden te geven. Denk alleen nog even aan de medicijnverstrekking. Het is makkelijker om een pilletje ergens voor of tegen te nemen, dan de oorzaak van het probleem onder ogen te zien. Vooral in de geestelijke gezondheidszorg neemt het medicijngebruik al jaren schrikbarend toe. Angst, depressie en andere klachten, de pillen zijn niet aan te slepen. In veel gevallen leidt de symptoombestrijding tot verslaving. De farmaceutische industrie vaart er wel bij.

Een laatste voorbeeld, zelfs in de kerk doet men liever aan symptoombestrijding. Men bidt liever voor de vergeving van zonden dan dat men zich bekeert, waardoor de oorzaak van het probleem wordt aangepakt. De meeste christenen geloven niet eens meer in een zondevrij leven. Dat vind men te radicaal. En ook hier leidt de symptoombestrijding uiteindelijk tot grotere problemen dan het aanpakken van de oorzaak. Men verliest het zicht op het koninkrijk van God dat binnen in ons is en in het hier en nu zichtbaar wil worden. De vergeving van zonden is alleen voor de eigen gemoedsrust. God heeft niet van de verkeerde boom gegeten. God houdt zich niet bezig met wat wij allemaal verkeerd doen. God wil met ons de oorzaak aanpakken; ons bevrijden uit de situatie waarin we terecht zijn gekomen, zodat we – voor ons eigen bestwil! – stoppen met het doen van verkeerde dingen. Daarom luidt de oproep van Jezus ook vandaag de dag nog steeds:

“Bekeert u, want het koninkrijk van God is binnen in u!“

Heb jij ontdekt dat symptoombestrijding in je leven niet werkt? En zou je wel wat hulp kunnen gebruiken bij het aanpakken van de oorzaak? Kijk dan eens naar mijn coaching- / discipelschaptraject Van Brein naar Bewustzijn.