We hebben momenteel te maken met een wereldwijd probleem, waar iedereen de gevolgen van ondervindt. Hoe gek het ook mag klinken, onze eigen persoonlijke problemen kunnen groter lijken dan een wereldwijd probleem. Ik zal uitleggen hoe dit werkt.
Bij het huidige wereldwijde probleem begrijpt iedereen wat het probleem is, waardoor we gezamenlijk aan het probleem kunnen werken. Er kan natuurlijk wel verschil van inzicht zijn, maar dat neemt niet weg dat iedereen doet wat hij of zij denkt te moeten doen om het probleem te elimineren.
Bij persoonlijke problemen kunnen we het gevoel hebben dat niemand ons begrijpt. Zolang we denken dat niemand onze problemen begrijpt, zullen we de problemen helemaal alleen moeten oplossen, en dat is vaak al een probleem op zich.
Iedereen met een beetje psychologisch inzicht en die eerlijk naar zichzelf durft te zijn, zal erkennen dat problemen altijd bij onszelf beginnen. Wij maken er een probleem van.
Alles wat wij in onze ‘binnenwereld’ denken en voelen, gaan we in onze ‘buitenwereld’ waarnemen. Dus als wij in onze binnenwereld problemen ‘zien’, dan zullen die zich in onze buitenwereld manifesteren.
Zolang wij in onze binnenwereld denken dat niemand ons probleem begrijpt, zullen we dit ook voor onszelf om ons heen bevestigd zien. We blijven dan met ons door onszelf veroorzaakte probleem op onszelf aangewezen en dat is het grootste probleem!
Eén van de bekendste problemen die zich in dit soort situaties voor doen, is dat mensen gaan weglopen voor het probleem dat ze vanuit hun binnenwereld op de buitenwereld hebben geprojecteerd en daarbij de illusie hebben dat ze daarmee van de problemen af zijn. Niets is minder waar, want zolang de problemen in onze binnenwereld niet zijn opgelost, nemen we de problemen mee en kunnen we erop wachten dat in een nieuwe situatie de problemen zich opnieuw gaan manifesteren.
Willen we echt van de problemen afkomen en een toekomst zonder problemen creëren (en wie wil dat nu niet?), zullen we bij onszelf te rade moeten gaan. Loop niet weg voor de problemen, waar je je in bevindt, maar grijp deze problemen met beide handen aan om aan jezelf te werken. Ga de problemen als een zegen zien, omdat ze ‘gegeven’ zijn om aan ons zelf te werken. De problemen die je in je buitenwereld waarneemt, zijn er om de problemen in je binnenwereld aan te pakken. En dat zal net zolang blijven gebeuren, totdat wij bereid zijn om onze ‘interne’ problemen aan te pakken. Dat is een groot geschenk van moeder natuur, om ons een stap verder te brengen in ons leven door ons te ‘dwingen’ de problemen bij de wortel aan te pakken. Zolang we dat niet doen, zullen de problemen ons blijven achtervolgen.
Een oude wijsheid leert ons: ‘Wat God samengevoegd heeft, scheidde de mens niet’. Nu zijn er altijd mensen, die toch liever de problemen ontlopen en daarom een vraagteken zetten bij ‘wat God samengevoegd heeft’. Onze problemen zijn zo groot, dat kan God niet gewild hebben. Dus God heeft ons niet samengebracht, dat hebben wij zelf gedaan. Als je dat denkt, dan leg je daarmee de wortel van je problemen open en bloot; en dat is jouw identiteitsprobleem. Dat is niet zo gek, want de wortel van alle problemen is het hebben van een identiteitsprobleem, hetgeen geldt voor de meeste mensen persoonlijk als ook collectief als samenleving.
Wil je werken aan de problemen die je waarneemt, maak dan werk van je identiteitsprobleem! Het aanpakken van problemen die wij bij anderen waarnemen is niets anders dan symptoombestrijding. Ten eerste is het niet jouw verantwoordelijkheid. Ten tweede gaat het niet werken, omdat jij het identiteitsprobleem van die ander niet kunt aanpakken. Jij bent alleen verantwoordelijk voor je eigen identiteitsprobleem. Zolang je daar voor wegloopt, zullen de problemen je blijven achtervolgen.
Nu zou je natuurlijk als laatste troef – om de problemen te ontlopen – kunnen denken: jij hebt makkelijk praten! Jij zit niet in de situatie waarin ik zit. Zolang je dat denkt, weet je niet welke problemen ik in mijn leven heb moeten doormaken, voordat ik bij de wortel van mijn probleem kwam. Daarnaast is de kans groot, dat je mij niet wil begrijpen of mij nog niet begrepen hebt, maar dat is niet mijn probleem. Dat klinkt misschien hard, maar het is wel de waarheid, die soms pijn kan doen. Het zijn de zachte heelmeesters die stinkende wonden maken.
Ik hoop van harte dat deze blog als een wake-up call voor je zal zijn. Mocht je hulp kunnen gebruiken bij het werken aan je identiteitsprobleem, begin dan met het zoeken naar iemand die je vertrouwt en die kennis van zaken heeft. Als jij bereid bent om aan jezelf te gaan werken, dan beweeg je mee met de goddelijke stroom die het hele universum vult. En dan geldt zeker: wie zoekt, zal vinden!
