Mijn naam is Peter Overduin. Ik ben geboren in een christelijk nest. Niet alleen dat, ook nog eens in een domineesfamilie. Op jonge leeftijd wilde ik net als mijn opa, twee van mijn overgrootvaders en een betovergrootvader dominee worden.

Het liep allemaal iets anders …

Na de basisschool, MAVO en de MTS ging ik werken in de Elektrotechniek. Ik trouwde op mijn 22e met Petra en na zeven jaar hadden we drie kinderen. Huisje, boompje, beestje … (Nee, dat zijn niet de namen van onze kinderen… 😉

Na twaalf jaar in het bedrijfsleven te hebben gewerkt, kwam mijn verlangen om dominee te worden weer boven. Ik besloot om voor een interkerkelijke organisatie te gaan werken en daarnaast in deeltijd Theologie te gaan studeren. Zo gezegd, zo gedaan. In deze periode (2001-2012) heb ik vooral missionair en diaconaal werk gedaan en heb ik mijn bachelor of theology behaald.

Inmiddels waren we als gezin vanuit een gereformeerde bondsgemeente, via een evangelische gemeente in een pinkstergemeente terechtgekomen. Dat bracht mijn droom om ‘dominee’ te worden dichterbij. Binnen de traditionele kerken is een universitaire opleiding vereist om dominee te worden. Binnen de evangelische setting is een HBO-opleiding doorgaans voldoende om voorganger te kunnen worden.

Het liep echter opnieuw iets anders …

Door allerlei theologische vragen die ik had en door teleurstelling heb ik in 2013 mijn (christelijke) geloof aan de wilgen gehangen. Ik kon de christelijke dogma’s en alle ellende en narigheid in de wereld niet langer meer rijmen met een almachtige God die onvoorwaardelijke liefde is. Na mijn vertrek uit de kerk ben ik volledig vrij gekomen van een angststoornis waar ik ruim 25 jaar mee te kampen heb gehad. Ik begon een diepe rust en vrede te ervaren. Er vond genezing plaats van teleurstelling en verdriet uit het verleden. Ik begon eindelijk echt te leven. We genoten van elkaar, kregen drie kleinzonen en we voelden ons gezegend. En dat allemaal zonder kerk, christelijk geloof, Bijbel en gebed. Daar hielden we ons niet meer mee bezig. Het leven zonder het christelijke geloof beviel ons prima.

Toch liep het weer anders … 

Ondanks dat ik er niet naar op zoek was, kreeg ik door een bijzondere geestelijke ervaring in januari 2020 mijn geloof, roepingsbesef en passie voor het koninkrijk van God volledig terug. Zo’n drie weken had ik het gevoel dat ik met mijn hoofd in de hemel wandelde. Ik begon Gods volmaakte en onvoorwaardelijke liefde dieper en sterker te ervaren dan voorheen. Ik kreeg tijdens deze periode antwoorden op de theologische vragen die ik had. Het was alsof alle puzzelstukjes van mijn (geloofs)leven op zijn plek vielen. Het resultaat was een theologie die gevormd is door de weerbarstigheid van het leven, die ondanks die weerbarstigheid bordevol hoop en verwachting is voor de huidige generatie en de wereld waarin we leven.

Inmiddels heb ik Abraham gezien en heb ik een flinke dosis levenservaring en mensenkennis opgedaan, die in mijn werk als coach goed van pas komen. Ik geniet van de omgang met mensen en doe niets liever dan hen deelgenoot maken van de hoop en verwachting die in mij leeft. Het is mijn missie om mensen te zien transformeren van somber en pessimistisch naar hoopvol en optimistisch. Ik focus mij daarbij op de binnenwereld (het bewustzijn) van mensen, hetgeen direct verband houdt met hoe men de buitenwereld waarneemt. Zo binnen, zo buiten…